De eerste dagen

Nadat het vliegtuig de gate had verlaten werd koers gezet richting de startbaan, waar we nog even in de vliegtuigfile stonden. Qua gevoel ging het eigenlijk wel boven verwachting, was vrij rustig tot dan toe en ben dat eigenlijk de hele vlucht kunnen blijven. Het stijgen ging goed, blijft vet die motoren die aanzwellen terwijl je het bonken van de wielen op de startbaan hoort... Eénmaal in de lucht volgde een kleine uitleg van de captain over de vlucht en gingen uiteindelijk de schermen van het on-board entertainment systeem werken :-D. Snel zoeken wat er in de aanbieding was en daarna al snel gestart met een aflevering Simpsons. Een goed begin zeg maar. Daarna een vrij slechte film gezien (die daarom ook wel weer grappig was). Tussendoor werd ook nog een maaltijd geserveerd en regelmatig drinken aangeboden. Na een aantal uur in de lucht werden de lichten gedimd en werd men geacht te gaan slapen. Tsja, dat lukt in een vliegtuig nu eenmaal net wat minder goed dan in een normaal bed zegmaar. Gelukkig her en der nog wat minuutjes mee kunnen pakken en tussendoor via het systeem in de gaten houden waar we ons bevonden (hoe hard we vlogen, hoeveel rugwind, enz.). Na wat (korte) flinke turbulentie ongeveer halverwege en nog wat extra uurtjes vervelen tussen sudoku's en mp3 speler door wat het tijd voor de landing. Met een half uur vertraging zetten we wielen op land in Bangkok.

Na uitstappen natuurlijk meteen de bekende klap in het gezicht van de temperatuur en vochtigheid. Warm! Vochtig! Maargoed, al snel kwamen we terecht in gebouwen die de airconditioning tot zijn territorium kon rekenen dus daar was het goed te doen. Na wat zoeken sloten we daarna aan in de rij voor de paspoortstempels. Na wat vriendelijke formaliteiten (of nouja, chagrijnig en gehaast zijn eigenlijk betere typeringen) konden we onze bagage ophalen en zetten we koers naar de Rail Link naar Bangkok (alternatief was taxi of bus maarja, zijn dat voor mij werkelijk alternatieven?...). Na een leuke rit ergens aan het einde van de lijn overgestapt op de metro naar eindhalte Hua Lamphong. Ook wel het grootste treinstation van Bangkok, waar ons hotel zich in de buurt van zou moeten bevinden. In de praktijk bleek dit nog een flinke zoektocht, mede dankzij de invallende duisternis, allerlei kleine steegjes en de hectiek op straat. Al met al toch wel even wennen. Na ongeveer een half uur lopen, toen we de moed net wilden gaan opgeven, zag ik boven ooghoogte op de hoek van een gebouw ineens een bordje "River View Guesthouse ->". Een warm gevoel maakte zich van mij meester. Toch gevonden, niet gefaald ;-). Na het inchecken even op de kamer (vrij netjes, beetje oud, wel airco en koelkast) gedoucht en daarna weer naar beneden op zoek naar eten (en wat meer informatie over het (er in onze ogen) shabby uitziende gebied rond het hotel. 't Bleek allemaal erg mee te vallen en na wat uitleg en een klein (doch verduidelijkend) kaartje bleek én dat we verkeerd waren gelopen vanaf het station naar het hotel én dat we vlakbij China town zaten. Op zoek naar vulling voor onze hongerige magen besloten we die kant op te lopen. Een aantal fraaie tempels en vreemde verkeerssituaties later kwamen we tot de conclusies dat we Bangkok toch wel een speciale stad vonden en, bovenal, we toch maar het hotelrestaurant op de 8'e verdieping gingen uitproberen.

Met het schitterende uitzicht en de relaxte sfeer bleek dit een uitermate goede keuze. Na een lekkere maaltijd daarom lekker blijven hangen voor het zicht op de Chao Phraya rivier waar zich allerlei boten aandienden, variërend van muziekspelende en tourende tot tergend langzaam bewegende slepers die één (maar meestal) meerdere bakken meesleepten die zich het beste typeren als vooral erg hoge en brede binnenvaartschepen. Uiteindelijk was het toch tijd om onze naar slaap snakkende geJetlagde lichamen ten ruste te leggen. Mede dankzij de airco ging dit erg comfortabel. Tot 4 uur in de ochtend. Toen waren we allebei klaarwakker... Terwijl Lieke dappere pogingen deed nog wat extra te slapen besloot ik maar om de laptop aan te zwengelen en te proberen wat zaken te plannen voor de rest van het verblijf in Thailand en voor dezelfde dag in Bangkok.

Toen het eenmaal licht was geworden zijn we naar beneden gegaan om een extra nacht in het hotel bij te boeken, ditmaal echter een wat goedkopere kamer met zonder airco en koelkast maar met met ventilator en... ehm, dat was het eigenlijk. Na onze spullen te hebben overhuisd vertrokken we op onze tour door Bangkok. Uiteindelijk langs het water proberen te lopen (wat niet mogelijk bleek (aan de oostkant in ieder geval) waardoor we een flink stuk door Chinatown en andere binnengebieden liepen. Best wel een ervaring om de hectiek zo zelf te kunnen aanschouwen. Je leest er natuurlijk van tevoren over maar in de praktijk is het toch vooral erg wennen. De oude bussen, vrachtwagens, auto's, motoren, nieuwe felgekleurde taxi's, maar bovenal, ont-zet-tend veel Tuc-Tuc's. De driewielige taxi's die er ontzettend grappig uit zien, maar ook ontzettend stinken en ontzettend dienen te worden gemeden door toeristen. Scam op scam schijnt erdoor te worden geïnitieerd, meestal beginnende met "I can take you cheap to destination" maar eindigend met een lange tour door de stad langs allerlei louche kledingzaken en/of (bij voorkeur "en") juweliers. De vragende bestuurders werden door ons daarom al snel afgewimpeld. Iets wat uiteindelijk zo vloeiend ging (kleine horizontale hoofdbeweging van links naar rechts) dat Lieke het al niet eens meer opviel als we weer eens weigerden van iemands (ongetwijfeld goedbedoelde) motorische diensten gebruik te maken. Nu moet ik wel zeggen dat we zeker nog wel een tuc tuc ervaring willen opdoen, alleen dat we besloten dit wat zuidelijker te doen.

Na de zoveelste weigering gingen we rechtsaf een klein straatje in, in de hoop daar een brug over het water aan te treffen. We kwamen uiteindelijk echter uit bij een pier waar ons een tour werd aangeboden over de rivier. Omdat we dit beiden niet wilden (ik: eerst foto's vanaf de brug, Lieke: verbrand op het water) konden we erg geloofwaardig weigeren, waarna de prijs verbazingwekkend genoeg ineens van 2000 baht op 500 baht uitkwam. Doch nog steeds geweigerd. Uiteindelijk dan toch de brug gevonden (die iets groter en breder bleek dan verwacht) maar toch wat foto's kunnen maken. Daarna toch een riviertocht gedaan maar ditmaal met een op toeristen georiënteerde rondvaartboot die alleen de meer toeristische haltes aandoet. Omdat we echter maar één dag in Bangkok hadden begroot sloegen we deze allemaal over en namen we de boot terug van nabij het eindpunt. Daarna met de Skytrain (natuurlijk) naar Siam Central alwaar zich een aantal shopping centrums zouden moeten bevinden (de geheugenkaarten en externe hd stonden nog steeds op het verlanglijstje). De centra bleken echter vooral op mode van de duurdere soort georiënteerd dus onverrichter zake keerden we heen. Wederom gegeten in het hotel en genoten van het uitzicht en daarna op tijd naar bed omdat we de volgende ochtend vroeg naar Kananchabury wilden vertrekken.

Uiteindelijke conclusie van Bangkok: druk, hectisch, warm, niet ontzettend mooi, stank, maar toch op de één of andere manier een heel bijzondere en leuke stad.