Krabi en omstreken

Allereerst, voordat ik de rest op papier zet, wil ik alle lezers en reageerders hartelijk danken voor de interesse en de leuke berichten! Echt leuk om dat jullie zo meeleven met onze reis! Ik loop weer ontzettend achter met het beschrijven van de reis, maar zal snel hierna weer wat updates posten. Zijn nu in Singapore aangekomen waar vandaan we later naar Sydney zullen vliegen. Overigens, om het geheel een beetje in kaart te houden is onze reis tot nu toe in grote lijn als volgt gegaan: London - Bangkok - Kanchanaburi - Chumphon - Ko Tao - Ko Pha Ngan - Krabi - tours in omgeving - Ko Lanta - Langkawi - Penang - Kuala Lumpur - Singapore

…

Net nadat wij, als zak aardappels, waren neergestreken in Krabi hadden we al een overnachting te pakken. Met 300 baht en een gratis taxi was dit tot nu toe één van de goedkoopste. De kamer was er echter ook naar. Warm (want aan de zonkant en met zonder airco), donker en met kleine badkamer, uitgedrukt door het feit dat je tijdens het douchen ook meteen naar de wc kon. Best handig, maar toch wel even wennen. De wc had overigens geen doorspoeling. Nu komt dat vaker voor in Thailand en hebben we het ook al in de praktijk gezien, maar in onze kamer was het een, zij het twijfelachtige, primeur. Doorspoelen doe je in deze gevallen middels een soort van tuinslang, die tevens dienst doet als toiletpapier. Dat laatste is echter bekend gebruik in Thailand en omstreken. Gelukkig wordt in de meeste kamers ook ouderwetsch Westers toiletpapier meegeleverd. In de praktijk van onze nieuwste kamer bleek de Thaise combinatie helaas nogal een mooslucht te creëren. Gelukkig konden we die redelijk wegkrijgen door de deur dicht te houden, maar fris was het niet. Gelukkig was de omgeving van het guesthouse gezellig en daar hebben we daarom na aankomst ook meteen gegeten. Na het eten werd het eten nog wat verder opgeleukt door een Zweed en een ? die met banjo en gitaar wat wegpingelden richting de nacht.

4 februari
De volgende dag hadden we ’s ochtends weinig andere keus dan het stadje verkennen. Door onze late aankomst hadden we de avond tevoren geen tijd meer gehad om een alternatief te regelen. Onze zoektocht leidde ons eerst naar een oudere guesthouse, Green Tea, alwaar de prijzen lager waren, de kamer groter, en de wc van doorspoelknop was voorzien. Nadat we onze spullen hadden overgebracht naar de nieuwe slaaplocatie kwamen we rond de middag terecht bij nog een andere guesthouse, Baan To. Hier werden we vriendelijk welkom geheten en zijn we op zoek gegaan naar een dagbesteding. Na verschillende folders te hebben doorgespit besloten we uiteindelijk te kiezen voor een middagexcursie naar het binnenland bij Krabi. Op het programma stond een bezoek aan een hete waterbron en een (voormalige) tijgertempel. Tegelijk bestelden we ook een excursie naar 4 eilanden voor de kust van Krabi en een bezoek aan James Bond eiland bij Phang Nga.

Na een voedzame lunch werden we bij Baan To opgehaald voor de excursie. We konden meteen in het excursievoertuig plaatsnemen op de tweede rang. Leuk, dachten we toen nog. Dan hebben we dadelijk goed uitzicht tijdens het rijden. Hadden wij het even mis. Het begon eigenlijk al in Krabi. Onze jonge chauffeur, of nouja, coureur, had het niet echt op met verkeersregels. Geen uitzondering in Thailand, maar dit was wel erg heftig. Van enige overlevingsdrang bleek bij onze chauffeur geen sprake. Nu is dat vooral zijn eigen keuze, maar met 12 anderen in de bus (zonder gordels) zou je een iets meer gedegen rijstijl verwachtten. Niets was echter minder waar, want het grootste deel van de reis besteden wij op de rechterstrook (omdat hier links wordt gereden het Thaise equivalent van de linkerstrook) seinend naar langzamer voertuigen. Daar waar de weg enkelstrooks was werd zoveel mogelijk ingehaald. En dan natuurlijk bij voorkeur op de meest onoverzichtelijke punten. Kleine hellingen en tegenbochten bleken met name populair. Gelukkig kwam aan onze reis uiteindelijk een eind toen we aankwamen bij de stroom. Na een korte wandelroute mocht de inhoud van het busje het natuurverschijnsel even uitproberen. Samen met de inhoud van een hele hoop andere busjes, dat wel. Gelukkig konden we op een rustig moment even samen het water in, wat wel een bijzondere ervaring was. Water van een graad of 37 dat zich via een aantal watervallen bij een riviertje voegt. Helaas was ons niet veel tijd besteed want het busje stond alweer te wachten (al die tijd met draaiende motor, want stel je voor, geen airco!). Voordat we weer mochten gaan billenknijpen was het echter eerst ‘tijd’ voor ‘lunch’. Tussen aanhalingstekens omdat het die naam eigenlijk niet mocht dragen. Het bestond uit een paar stukjes ananas en wat water. Geen alternatieven beschikbaar, wat voor de allergische Lieke erg fijn was.

Nadat iedereen de eerste hap had kunnen zetten in de ananas, werd het strakke schema weer aangehaald. Allemaal dus de bus weer in om terug het circuit op te gaan (Lieke leest mee en zegt nu, ‘zo erg was het ook echt hè’, dus het is (helaas) niets gelogen of overdreven). Volgende stop, Tijgertempel. Wat een enorme tegenvaller. Van de, volgens de gids aanwezige vroegere schroom, was vrijwel niets meer aanwezig. Daar kwam nog bij dat het beklimmen van een flinke trap naar de eigenlijke tempel niet mogelijk bleek omdat we om four twenty, twenty, four twenty (!) terug moesten zijn bij de bus. We moesten volgens de gids dan maar tot halverwege gaan, goed de tijd in de gaten houden, en daarna weer afdalen. Niet echt wat je er van tevoren verwacht. Dan maar een iets lagere trap opzoeken naar een kleine (kleine, kleine) natuurwandeling. Bij de bewuste trap stond de gids om ons nogmaals duidelijk te maken, four twenty, four twenty, dat we op tijd bij de bus terug moesten zijn. Op onze vraag hoeveel we van het beetje natuur konden zien vroeg ze ons halverwege terug te keren (figures…). Na het beklimmen van de trap (en het afdalen aan de andere kant) stonden we voor de volgende tegenvaller. Een geplaveid pad, bordjes, lantaarnpalen, dit is geen natuur! Nadat we verder doorliepen konden we uiteindelijk eigenlijk alleen nog maar lachen om de TL-verlichting (!) in de grot en het enorme lint met het bordje “dit is ‘m dan” om de grote boom. Het beloofde hoogtepunt van onze wandeling. Enigszins beledigd (we zijn toch geen halvezolen) liepen we terug naar het grote plein, waar zich inmiddels meer mensen van de groep hadden verzameld. Allemaal onze mening delend overigens. Om four twenty bleken nog twee mensen te ontbreken (hoe is het mogelijk) maar een minuut of tien later waren we toch compleet en vertrokken we terug naar Krabi. Gedesillusioneerd lieten we ons afzetten in de buurt van het guesthouse. Als dit morgen maar niet hetzelfde zal gaan…

5 februari
Het ging helaas wel hetzelfde, of nou ja grotendeels dan. Vandaag maakten we vooral kennis met de Thaise toeristendrukte. Het begon allemaal met een reisje met de minibus van Krabi naar Ao Nang Beach, een heel mooi strand ten westen van de stad. Daar moesten we verzamelen voor het kantoor van de reisorganisatie om nog even op wat mensen te wachten die op een later moment aan moesten komen. Toen we compleet waren zetten we koers naar het strand om aan boord te klimmen van de longtailboot, de Thaise manier van vervoer over het water. Omdat in Ao Nang geen pier aanwezig is moesten we een stukje door het water waden om bij de boot te komen, iets waar ik me vooraf een beetje zorgen om maakte in verband met de camera, maar gelukkig bleek het mee te vallen. Het was alleen ondiep en zeer doorzichtig water. Nadat de motor was gestart zetten we koers naar het eerste eiland. Lekker in de wind, onder een blauwe lucht en weinig andere boten op zee voelden we ons even de koning (en koningin) te rijk. Eigenlijk tot het moment dat we om het ene eiland voeren om bij het andere aan te leggen. Zodra we zicht kregen op die locatie konden we wederom weinig anders dan schamperend lachen. Want op het eiland lag niet één boot, maar wel vijftig. Speedboaten, longtailboten, in allerlei kleuren en maten. Op het strand ontwaarden we al snel de onvermijdelijke inhoud van de boten, een groot aantal witte lijven liggend, staand, zwemmend en tussen de andere lijven ingevouwen. Wat enorm jammer! Het strand was echt schitterend en had hele mooie uitzichten, het was alleen veel te vol. Nadat we een uurtje rond hadden kunnen bewegen op het eiland (of dat althans in ieder geval hadden geprobeerd) vertrokken we voor onze volgende bestemming. Tussendoor voeren we langs Chicken Rock, je verwacht het niet maar dat is dus een rots die eruit ziet als een kip. Hier was even gelegenheid voor foto’s. Echter alleen voor de snapshotter want we voeren te dichtbij, te snel en fout voor de zon. Op de volgende bestemming werd duidelijk hoe de rest van de dag in zijn werk zou gaan en werd eveneens de vraag beantwoord waar de andere boten heen gingen. Wij verplaatsen ons naar de volgende plek, iedereen verplaatste zich naar de volgende plek. Op het tweede eiland troffen we dus wederom dezelfde boten aan, met dezelfde zonnebaders, dezelfde zwemmers en dezelfde wandelaars. Zo ging het verder de hele dag. Zelfs de lunch werd, in grote getale, gezamenlijk genoten. Gezellig…

Gelukkig waren de omgevingen wel heel erg mooi en waren we in goed gezelschap dus het werd niet zo’n enorme domper als gisteren, maar het was wel enigszins jammer. Om de dag toch nog met een goed gevoel af te sluiten besloten Lieke en ik niet met de minibus naar Krabi terug te keren maar achter te blijven in Ao Nang. Hier kwamen we één van onze medetourgangers tegen waarmee we naar de zonsondergang hebben gekeken en daarna het stadje in zijn gegaan. Erg toeristisch wederom maar wel erg leuk. Nadat Lieke en ik samen nog wat hadden gedronken op een terrasje besloten we terug te keren naar Krabi. Het eerste plan was om met een pick-up van de reisorganisatie mee terug te reizen (aangezien we hier eerder geen gebruik van hadden gemaakt), maar dit bleek niet mogelijk omdat op latere tour geen mensen uit Krabi zaten. Dan maar met het reguliere openbaar vervoer. Dat bleek echter schijnbaar opgehouden met rijden dus uiteindelijk moesten we met de taxi naar huis. Onderweg besloten we om te proberen de tour van de dag erna te annuleren om een volgende deceptie te vermijden. We hadden er allebei een beetje genoeg van. In Krabi, bij het guesthouse, bleek dat we het ticket gelukkig mochten annuleren. Het was schijnbaar niet zo’n probleem en nadat we wat alternatieven hadden besproken hebben we nog de hele avond zitten praten met de eigenaresse wat erg gezellig was. Tevens Chang geprobeerd, wat erg lekker bier blijkt te zijn. Zo keerden we uiteindelijk toch met een fijn (en licht aangeschoten) gevoel terug naar ons eigen guesthouse.

6 februari
Omdat we geen georganiseerde tourplannen meer hadden besloten we ’s ochtends op eigen gelegenheid de omgeving te gaan verkennen. Eerste stop was ons derde guesthouse in Krabi. Gezien alle hulp en de vriendelijke mensen besloten we om de derde nacht wat meer te spenderen en te overnachten bij Baan To. Als onverwachte wederdienst werden we door de eigenaresse geüpgrade naar een kamer met warme douche. Nog nooit zo blij geweest met warm water! Als iemand ooit Krabi bezoekt is deze guesthouse dus een enorme aanrader! Na het dumpen van de spullen en het ontbijt gingen we op weg naar Railey Beach. Wederom in de omgeving van Krabi en schijnbaar één van de mooiste stranden ter wereld. De reis ging wederom per longtail en na 45 schitterende minuten op het water kwamen we aan op het oostelijke strand. Railey Beach bestaat namelijk uit twee stranden, één in het oosten, de andere in het westen. Ondanks dat Railey onderdeel is van het vasteland is het door een bergrug op dat land alleen per boot bereikbaar. Op het strand heb je dus het idee op een eiland te zijn. Nadat we het oostelijke strand hadden verkend gingen we op zoek naar het westelijke deel. Dit bleek bereikbaar via een korte looproute van ongeveer tien minuten. Op dit, eveneens erg mooie, strand bleek het echter heel druk, maar vooral heel warm. De wind die aan de oostzijde waaide ontbrak in het westen. We besloten daarom in het oosten plaats te nemen. Na een middagje liggen in de schaduw besloten we om wederom naar Ao Nang te reizen voor de zonsondergang. De reis ging wederom per longtail. In Ao Nang genoten we opnieuw van een hele mooie zonsondergang. Daarna moesten we weer met de taxi terug naar Krabi, omdat de bussen nu reeds een uur eerder dan gisteren bleken te stoppen met rijden. In afwachting van de rit werden we aangesproken door een chauffeur die, zo bleek even later, een brommer met zijspan bestuurde. Toch maar besloten om met hem mee te reizen, wat een goede beslissing bleek. Het was in ieder geval een erg leuke rit. Het meehangen van de chauffeur in de bochten (tegen omslaan?!) namen we dan ook graag voor lief. Zo sloten we onze tijd in Krabi toch nog mooi af. Volgende stop: Ko Lanta.